اَلْمُؤُوهُ [el-mu΄ûh] (mîm’in zammı ve hemzenin zammı ve meddiyle) Bi-maʹnâhu; yukâlu: مَاهَتِ الرَّكِيَّةُ تَمُوهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَتَمِيهُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَتَمَاهُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ظَهَرَ مَاؤُهَا وَكَثُرَ وَكَذَلِكَ السَّفِينَةُ إِذَا دَخَلَ فِيهَا الْمَاءُ Cevherî’nin bu takrîrinden ecvef-i vâvî bâb-ı sânîden gelmek fehm olunur, nitekim evvel-i kitâbda dahi bunun misli mürûr etmiştir. Ve Kitâb-ı Maṡâdır’da dahi zikr olunan maʹnâya işâret etmiştir, lâkin bâb-ı sânîde اَلْمَيْهُ كَالْمَوْهِ deyip yâ΄î olmasın işʹâr etmiştir. Ve su içirmeğe dahi derler; tekûlu: مِهْتُ الرَّجُلَ بِكَسْرِ الْمِيمِ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَمُهْتُهُ بِضَمِّهَا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا سَقَيْتَهُ الْمَاءَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı