اَلْمُبَاشَرَةُ [el-mubâşeret] (مُفَاعَلَةٌ [mufâʹalet] vezninde) Bir işe bi’z-zât kişi kendi şürûʹ eylemek maʹnâsınadır ki gayra tefvîz eylememekten ʹibârettir; بَشَرَةٌ [beşeret]-i mezkûreden me΄hûzdur; yukâlu: بَاشَرَ الْأَمْرَ إِذَا وَلِيَهُ بِنَفْسِهِ Ve cimâʹ eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir, ʹalâ-kavlin ikisi sevb-i vâhid içre beşereleri birbirine sürüşmek maʹnâsınadır; yukâlu: بَاشَرَ الْمَرْأَةَ إِذَا جَامَعَهَا أَوْ صَارَا فِي ثَوْبٍ وَاحِدٍ فَبَاشَرَتْ بَشَرَتُهُ بَشَرَتَهَا
اَلْمُبَاشَرَةُ [el-mubâşeret] (mîm’in zammı ve şîn’in fethiyle) Bir nesneye bi’z-zât yapışmak. Ve
مُبَاشَرَةُ الْمَرْأَةِ [mubâşeretu’l-mer΄et] Mulâmesetuhâ. Ve
حِجْرٌ مُبَاشِرٌ [ḩicrun mubâşir] (ḩâ-i mühmelenin kesri ve cîm’in sükûnuyla) Aygıra ziyâde mâ΄il olan kısrak.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı