اَلْمُدَمَّى [el-mudemmâ] (مُعَظَّمٌ [muʹażżam] vezninde) Kan bulaşmış oka denir; yukâlu: سَهْمٌ مُدَمَّى إِذَا كَانَ عَلَيْهِ حُمْرَةُ الدَّمِ Ve at ve sâ΄ir nesnenin pek kızıl olanına ıtlâk olunur; yukâlu: فَرَسٌ مُدَمَّى أَيْ شَدِيدُ الْحُمْرَةِ وَكَذَا غَيْرُهُ
اَلْمُدَمَّى [el-mudemmâ] (mîm-i evvelin zammı ve sânînin fethi ve teşdîdiyle) Şol oktur ki ona kan bulaşmış ola ve kan onun üzerinde kurumağın siyâha mâ΄il ola. Ve kaçan bir kimse ʹadûya ok atsa zikr olunan ok bir kimseye dokunup kan bulaştıktan sonra zikr olunan oku ʹadû cânibinden geri sâhibine atsalar sâhibi onu teberrüken tirkeşine koyup saklarmış. Ve baʹzılar eyitti: مُدَمَّى [mudemmâ] her hayvânın ziyâde kırmızısına derler, gerek at olsun gerek gayrı olsun. Ve her ziyâde kırmızı olan nesneye مُدَمَّى [mudemmâ] derler; yukâlu: كُمَيْتٌ مُدَمًّى Ve baʹzılar eyitti: مُدَمَّى [mudemmâ] şol oktur ki atıcılar onu birbirine ʹarz eyler. Ve bunun hâsılı zikr olunan maʹnâya râciʹdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı