Kamus-ı Muhit - المني maddesi

اَلْمَنْيُ [el-meny] (mîm’in fethi ve nûn’un sükûnuyla) Takdîr eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: مَنَاهُ اللهُ مَنْيًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ قَدَّرَهُ Şârih der ki bu mâdde takdîr maʹnâsına mevzûʹdur, maʹânî-i sâ΄ire birer şuʹbe ile ondan müteferraʹdır. İntehâ. Ve bir nesne ile mübtelâ kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَنَاهُ اللهُ بِهِ إِذَا ابْتَلَاهُ بِهِ Ve yoklayıp sınamak maʹnâsınadır; yukâlu: مَنَاهُ إِذَا اخْتَبَرَهُ Ve bi nesneye mübtelâ olmak maʹnâsınadır; yukâlu: مُنِيَ بِكَذَا عَلَى الْمَجْهُولِ أَيِ ابْتُلِيَ بِهِ Mü΄ellif bunu tekrâr eylemiştir. Ve bir nesneye muvaffak olmak maʹnâsınadır; yukâlu: مُنِيَ لِكَذَا عَلَى الْمَجْهُولِ أَيْ وُفِّقَ لَهُ Ve inzâl-i menî eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: مَنَا الرَّجُلُ إِذَا أَنْزَلَ الْمَنِيَّ

اَلْمَنِيُّ [el-meniyy] (غَنِيٌّ [ġaniyy] vezninde) ve

اَلْمِنَى [el-minâ] (إِلَى [ilâ] vezninde) ve

اَلْمَنْيَةُ [el-menyet] (رَمْيَةٌ [remyet] vezninde) Mâdde-i tevlîd olan suya denir; erkeğin ve dişinin suyundan eʹamdır, ondan hayvân takdîr ve tasvîr olunur. Ve مَنِيٌّ [meniyy] lafzının cemʹi مُنْيٌ [muny] gelir, قُفْلٌ [ḵufl] vezninde, بَرِيدٌ [berîd] ve بُرْدٌ [burd] gibi.

Vankulu Lugatı - المني maddesi

اَلْمَنْيُ [el-meny] (mîm’in fethi ve nûn’un sükûnuyla) Kezâlik sınamak; tekûlu: مَنَوْتُهُ وَمَنَيْتُهُ إِذَا ابْتَلَيْتَهُ Ve إِبْتِلَاءٌ [ibtilâ΄] tecribeye derler.

اَلْمَنِيُّ [el-meniyy] (mîm’in fethi ve yâ’nın teşdîdiyle) Erlik, mâ΄-i recül maʹnâsına. Ve bunun istiʹmâli teşdîd iledir, egerçi مَذْيٌ [mežy] ve وَدْيٌ [vedy] kelimelerinde istiʹmâl tahfîf iledir. Ve مَذْيٌ [mežy] ve وَدْيٌ [vedy] mülâʹabe ve bürûdetle gelen sulardır. Ve kaçan “Recül inzâl-i menî kıldı” maʹnâsın dileseler مَنِيَ الرَّجُلُ derler mine’l-bâbi’r-râbiʹ.