اَلْوِجَاعُ [el-vicâʹ] (vâv’ın kesriyle) Kezâlik cemʹi, جَبَلٌ [cebel] ile أَجْبَالٌ [ecbâl] ve جِبَالٌ [cibâl] gibi; yukâlu: وَجِعَ فُلَانٌ يَوْجَعُ وَيَيْجَعُ وَيَاجَعُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Benû Esed يِيجَعُ [yîcaʹ] derler yâ’nın kesriyle hâlâ ki يَعْلَمُ lafzında يِعْلَمُ demezler kesreyi sakîl görüben, lâkin يَيْجَعُ kelimesinde iki yâ cemʹ olduysa kuvvet bulup yâ-i müfrede tahammül etmediğine mütehammil oldu derler. Ve eger فُلَانٌ يَوْجَعُ رَأْسَهُ desen zamîr-i mansûb getirmeksizin رَأْسٌ [re΄s]i mansûb edersin ve eger zamîr-i mansûbla getirirsen يَوْجَعُهُ رَأْسُهُ dersin رَأْسٌ [re΄s]i merfûʹ etmekle ve أَنَا أَيْجَعُ رَأْسِي ve يُوجِعُنِي رَأْسِي dersin yâ’nın fethiyle ve يُوجِعُنِي رَأْسِي demezsin yâ’nın zammı ile ammâ ʹâmme yâ’yı mazmûm kılıp يُوجِعُنِي derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı