اَلْوِحَامُ [el-viḩâm] (كِتَابٌ [kitâb] ve سَحَابٌ [seḩâb] veznlerinde) Maʹnâ-yı evvelden ismdir, gebe nisvânın aş yerme hâletine denir; yukâlu: بِهَا وِحَامٌ أَيْ شَهْوَةٌ عَلَى الْحَبْلِ Mütercim der ki kütüb-i tıbbiyyede meşrûh olduğu üzere bunun sebebi meselâ hâmil olan hatunun ṯamšamp;ı bedeninde kalıp halt-ı redî olmakla ibtidâ-yı hamlde muhâlif nesneler arzû eder, kömür ve çamur makûlesine dahi iştihâ eder, baʹdehu ṯamšamp; cenîne gıdâ olmakla o hâlet zâ΄il olur. Ve bu hâlet baʹzı adamlara dahi olur, kimi toprak ve kimi kiremit yemeğe mübtelâ olur, ona dahi وِحَامٌ [viḩâm] denir, sebebi tabîʹî-i muʹtâda muhâlif ahlât-ı rediyyedir.
اَلْوِحَامُ [el-viḩâm] (vâv’ın kesriyle) Davara yük vururken serkeşlik etmek; yukâlu: وَحِمَتِ الدَّابَّةُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اسْتَصْعَبَتْ عِنْدَ الْحَمْلِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı