اَلْوَظِيفَةُ [el-veżîfet] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) Bir adama yevmiyye muʹayyen olan taʹâm ve rızk makûlesi ʹulûfeye denir, وَظِيفٌ [veżîf]-i merkûmdan me΄hûzdur, vetîre üzere olduğu için; yukâlu: عَلَيْهِ كُلَّ يَوْمٍ وَظِيفَةٌ وَهِيَ مَا يُقَدَّرُ لَهُ فِي الْيَوْمِ مِنْ طَعَامٍ أَوْ رِزْقٍ وَنَحْوِهِ Fârisîde ona verestâd denir. Ve
وَظِيفَةٌ [veżîfet] ʹAhd ve şart ve peymân maʹnâsınadır; cemʹi وَظَائِفُ [veżâ΄if] ve وُظُفٌ [vużuf] gelir zammeteynle; yukâlu: بَيْنَهُمَا وَظِيفٌ أَيْ عَهْدٌ وَشَرْطٌ
اَلْوَظِيفَةُ [el-veżîfet] (vâv’ın fethi ve żâ’nın kesri ve meddiyle) Şol nesnedir ki her gün taʹyîn oluna, gerek taʹâm olsun gerek gayrı rızk olsun.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı