اَلْوَعْمُ [el-vaʹm] (vâv’ın fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla) Dağda olan şol damara denir ki dağın sâ΄ir levnine muhâlif ola; cemʹi وِعَامٌ [viʹâm] gelir vâv’ın kesriyle. Ve
وَعْمٌ [vaʹm] Masdar olur, kelime-i duʹâ vü tahiyyettir ki hoş ve şen ve âbâdân ol demektir; yukâlu: وَعَمَ الدِّيَارَ وَوَعِمَهَا كَوَعَدَ وَوَرِثَ وَعْمًا أَيْ قَالَ لَهَا أَنْعِمِي Ve minhu kavluhum: عِمْ صَبَاحًا وَمَسَاءً وَظَلَامًا Yaʹnî “Sabâhın ve akşamın ve gecen hayr ve hoş olsun. Şârih der ki baʹzılar bunu أَنْعِمْ lafzından muhaffef olmak üzere beyân eylediler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı