اَلْيَعْبُوبُ [el-yaʹbûb] (يَعْقُوبُ [yaʹḵûb] vezninde) Şol ata denir ki endâmı uzun gerimli ve be-gâyet yüğrük ola; ʹalâ-kavlin cinsi pâk ve eşkin olup yürümesinde ve seğirtmesinde âb-ı revân gibi sühûlet ola, râkibini silkip muztarib eylemeye yâhûd seğirtmesi pek meydânlı ola, aslâ fütûr bulmaya, ılgar atı gibi; yukâlu: فَرَسٌ يَعْبُوبٌ أَيْ طَوِيلٌ سَرِيعٌ أَوْ جَوَادٌ سَهْلٌ فِي عَدْوِهِ أَوِ الْبَعِيدُ الْعَدْوِ فِي الْجَرْيِ Ve
يَعْبُوبٌ [yaʹbûb] Suyu çok olan cedvele denir. Ve sehâba denir. Ve
يَعْبُوبٌ [Yaʹbûb] Rebîʹ b. Ziyâd’ın ve Nuʹmân b. Munžir’in ve Eclaḩ b. Ḵâsiṯ’in feresleri ismidir.
اَلْيَعْبُوبُ [el-yaʹbûb] (yâ’nın fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla ve bâ’nın zammıyla) Şol ata derler ki ziyâde eşkin ola. Ve şol nehre derler ziyâde akıntısı ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı