اَلْحَرَامُ [el-ḩarâm] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) Masdardır ki zikr olundu. Ve ism olur ki حَلَالٌ [ḩelâl] mukabilidir, memnûʹun minh olan şey΄e denir; yukâlu: هُوَ حَرَامٌ عَلَيْهِ ضِدُّ حَلَالٍ Ve eşhür-i hurumdan müfred olur, ke-mâ se-yuzkeru. Ve
حَرَامٌ [Ḩarâm] Esâmîdendir, Medîne ahâlîsi beyninde ism-i şâyiʹdir: Ḩarâm b. ʹOšamp;mân, Medenî ve muhaddis-i vâhî vü zaʹîftir. Ve Muḩammed b. Ḩafṡ ve Mûsâ b. İbrâhîm el-Ḩarâmiyyân muhaddislerdir. Ve Ḩarâm b. ʹAvf ve Ḩarâm b. Milḩân ve Ḩarâm b. Muʹâviye yâhûd bu zây-ı muʹceme iledir ve Ḩarâm b. Ebî Kaʹb sahâbelerdir. Ve ʹArabların حَرَامُ اللهِ لَا أَفْعَلُ kavlleri يَمِينُ اللهِ لَا أَفْعَلُ terkîbi kabîlindendir ki beynlerinde yemîndir. Şârihin beyânına göre bu ʹAḵîl kabîlesine mahsûstur, “Rabb-ı müteʹâlin helâl eylediği nesne bana harâm olsun!” demektir. Ve hattâ bundan tasarrufla تَحْرِيمٌ [taḩrîm] lafzını yemîn eylemek maʹnâsına istiʹmâl eylediler. İntehâ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı