اَلضَّحَكُ [eḋ-ḋaḩak] (fethateynle) Hayz görmek maʹnâsınadır; yukâlu: ضَحِكَتِ الْأَرْنَبُ ضَحَكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا حَاضَتْ قِيلَ وَمِنْهُ قَوْلُهُ تَعَالَى ﴿فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَقَ﴾ الآية أَيْ حَاضَتْ Baʹzı ümmehâtta masdarı ḋâd-ı meksûre ile ضِحْكٌ olmak üzere mersûmdur, lâkin mü΄ellifin kâʹidesi üzere fethateynledir ve gülmek maʹnâsından müsteʹârdır, zîrâ hâ΄iz olan hatun hâmil olmak gayr-i münker olmakla hayzı bâʹis-i inbisâtı olur, yoksa hayz “ض،ح،ك”mâddesinin maʹnâ-yı mevzûʹu değildir. Ve erneb kısmı hayz görür olmakla mü΄ellif ifâde için onunla temsîl eyledi. Ḩayât-ı Ḩayevân’da tavşan ve sırtlan ve kelb ve yarasa kuşu hayz görür oldukları mastûrdur. Ve kaldı ki Râgib Mufredât’ta حَاضَتْile tefsîri eşedd-i redd ve inkâr ile tezyîf eylemiştir, fe’lyurâcaʹ. İntehâ. Ve
ضَحَكٌ [ḋaḩak] Bir nesneyi ʹaceblemek yâhûd bir nesneden belinlemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: ضَحِكَ الرَّجُلُ إِذَا عَجِبَ أَوْ فَزِعَ Ve bulutta şimşek oynamak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: ضَحِكَ السَّحَابُ إِذَا بَرِقَVe maymun seslenmek maʹnâsınadır; yukâlu: ضَحِكَ الْقِرْدُ إِذَا صَوَّتَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı