عِنْدَ [ʹinde] (ʹayn’ın harekât-ı selâsı ve nûn’un sükûnu ve dâl’ın fethiyle) Bir ismdir ki mekân-ı kurb u huzûra delâlet eder, hissî ve gerek maʹnevî olsun. Türkîde ondan “katında”, “ile” ve Fârisîde “nezd” ile taʹbîr olunur.
عِنْدَ [inde] (ʹayn’ın kesri ve nûn’un sükûnuyla) Bir nesnenin huzûruna derler; yukâlu: فِيهَا ثَلَاثُ لُغَاتٍ عِنْدَ وَعَنْدَ وَعُنْدَ ʹayn’ın kesri ve fethi ve zammıyla ve cümlesinde nûn’un sükûnuyla. Ve
عِنْدَ [ʹinde] Zarf-ı mekân ve zarf-ı zamân için gelir; yukâlu: عِنْدَ الْحَائِطِ ve عِنْدَ اللَّيْلِ İllâ ki bu zarf-ı gayr-i mütemekkindir, mubtedâ olması câ΄iz değildir, meselâ: عِنْدُكَ وَاسِعٌ demek câ΄iz değildir. Ve hurûf-ı cârreden عِنْدَ [ʹinde]ye hemîn kelime-i مِنْ dâhil olur, لَدُنْ [ledun]e dâhil olduğu gibi. Kâlallâhu taʹâlâ: ﴿رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا﴾ (الكهف 65، الأنبياء 84) وَقَالَ مِنْ لَدُنَّا وَلَا يُقَالُ مَضَيْتُ إِلَى عِنْدِكَ وَلَا إِلَى لَدُنْكَ Ve gâh olur ki عِنْدَ ile igrâ olunur; tekûlu: عِنْدَكَ زَيْدًا أَيْ خُذْهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı