Şârih der ki “ل،ذ،ذ” mâddesi şehvet yâhûd ona karîb maʹnâya mevzûʹdur ki Türkîde vech-i mezkûr üzere tat ve hoşluk taʹbîr ettikleridir. Ve bu keyfiyyet evcâʹdan sâlime olup ve ancak sahîhü’l-mizâc olanda hâsıl olmakla mü΄ellif ضِدُّ اْلأَلَمِ ʹunvânıyla tefsîr eyledi. Ve mü΄ellif أَلَمٌ [elem]i وَجَعٌ [vecaʹ] ile beyân eylemekle لَذَّةٌ [ležžet] onun nakîzi olmaz, belki بَشَاعَةٌ [beşâʹat]in nakîzi olur. Ve
لَذَّةٌ [ležžet] Bâdeye ıtlâk olunur, خَمْرٌ [ḣamr] maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı