اَلْمَقْعُ [el-maḵʹ] (نَقْعٌ [naḵʹ] vezninde) Şiddetle içmek maʹnâsınadır; yukâlu: مَقَعَ الشَّرَابَ مَقْعًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا شَرِبَهُ شُرْبًا شَدِيدًا Ve
مَقْعٌ [maḵʹ] نَقْعٌ [naḵʹ] maʹnâsınadır ki dağlarda su irkilen yere denir; cemʹi أَمْقُعٌ [emḵuʹ] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde; ve minhu’l-meselu: “هُوَ شَرَّابٌ بِأَمْقُعٍ” Ve bu أَنْقُعٍ ʹunvânıyla da vâriddir, “çok yerden su içer adamdır” demektir. Aksâ-yı murâdına vâsıl olunca kadar umûr-ı ʹazîmeye tekrâr-be-tekrâr muʹâvedet ve irtikâb eden kimse hakkında darb olunur, tafsîli “ن،ق،ع” mâddesinde mezkûrdur. Ve
مَقْعٌ [maḵʹ] Bir adama bir töhmet ve iftirâ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: مُقِعَ بِشَيْءٍ عَلَى بِنَاءِ الْمَجْهُولِ أَيْ رُمِيَ بِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı