الْمُكَافَأَةُ [el-mukâfe΄et] (مُعَامَلَةٌ [muʹâmelet] vezninde) ve
الْكِفَاءُ [el-kifâ΄] (قِتَالٌ [ḵitâl] vezninde) Mücâzât eylemek maʹnâsınadır ki bir adamın sunʹ ve fiʹline mukâbil ve müsâvî ʹivaz ve cezâ vermekten ʹibârettir; yukâlu: كَافَأَهُ عَلَى الشَّيْءِ مُكَافَأَةً وَكِفَاءً أَيْ جَازَاهُ Ve bir nesneye misl ve mânend olmak, mümâselet maʹnâsınadır; yukâlu: كَافَأَ فُلاَنًا إِذَا مَاثَلَهُ Maʹnâ-yı evvel ve sânî كُفْؤٌ [kuf΄] mâddesinden mufâʹalettir ki bir nesneye kadr ü menzilette müsâvî olmaktır, ke-mâ se-yuzkeru. Ve
مُكَافَأَةٌ [mukâfe΄et] Bir nesneyi gözetmek, murâkabe maʹnâsınadır; yukâlu: كَافَأَهُ أَيْ رَاقَبَهُ Ve müdâfaʹa maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: كَافَأَهُ أَيْ دَافَعَهُ Ve bir bahâdır kişi iki fâris meyânına girip mızrağıyla bir beriye ve bir öteye dürterek onları defʹ ve bertaraf eylese كَافَأَ بَيْنَ فَارِسَيْنِ بِرُمْحِهِ derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı