وَاهًا لَهُ [vâhen lehu] (nasb ve tenvînle ve tenvînsiz) Kelime-i taʹaccübdür, bir nesnenin hûbluğundan ve hoşluğundan taʹaccüb mahallinde istiʹmâl olunur, Fârisîde hoşâ mürâdifidir; yukâlu: وَاهًا لَهُ مَا أَطْيَبَهُ Yaʹnî “Ne ʹaceb güzel nesnedir!” Ve bir nesneye telehhüf ve te΄essüf makâmında dahi istiʹmâl olunur ki vah vah yazık demek olur. Şârih der ki tenvîni sûretinde gûyâ ki إِسْتِطَابَةً demektir ve ʹadem-i tenvîni sûretinde gûyâ ki اَلْإِسْتِطَابَةُ demektir. Pes tenvîn ʹalem-i tenkîr ve terki ʹalem-i taʹrîf olur. Ve bu makûle kelimât fi’l-asl esmâ-i asvât olup baʹdehu masdar makâmına kâ΄im olurlar ve kendi maʹnâları üzere fiʹl takdîr olunur. Ve gâh olur ki masdara nakl olunmayıp savt olarak müstaʹmel olur, أُفٌّ ve غَاقِ ve وَاهْ gibi.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı