أُبَيْرِهٌ [Ubeyrih] (hemzenin zammı ve bâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) إِبْرَاهِيمُ [İbrâhîm]in tasgîridir, zîrâ hemze hurûf-ı usûldendir, hemzenin mâ-baʹdinde dört harf-i asl olduğu için ve hemze benâtu’l-erbaʹa olana ziyâde olmadığı için, pes bu hâlet-i tasgîrde kelimenin âhirinde hazf olunmağı îcâb eder, niteki سَفَرْجَلٌ [sefercel]den hazf olunup سُفَيْرِجٌ [sufeyric]derler. Ve إِسْمَعِيلُ [İsmâʹîl]de ve إِسْرَافِيلُ [İsrâfîl]de dahi hâl böyledir. Ve bu zikr olunan Muberred’in kavlidir. Ve baʹzılar hemzenin zâ΄id olmasın tevehhüm edip ism-i aʹcemî olmağın iştikâkı maʹlûm olmadığı için إِبْرَاهِيمُİibrâhîm] بُرَيْهِمٌ [Bureyhim] lazfı üzere ve إِسْمَعِيلُ [İsmâʹîl] سُمَيْعِيلٌ [Sumeyʹîl] lafzı üzere ve إِسْرَافِيلُ [İsrâfîl] سُرَيْفِيلٌ [Sureyfîl] lafzı üzere tasgîr olunur. Ve bu zikr olunan Sîbeveyhi kavlidirve kavl-i hasen budur,egerçi o zikr olunan kıyâs üzeredir. Ve baʹzılar إِبْرَاهِيمُ [İbrâhîm]in tasgîrinde بُرَيْهٌ [Bureyh] derler, hemzenin ve mîm’in hazfiyle.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı