اَلْإِتْهَامُ [el-ithâm] (إِكْرَامٌ [ikrâm] vezninde) ve
اَلْإِتِّهَامُ [el-ittihâm] (tâ-yı müşeddede ile إِفْتِعَالٌ [iftiʹâl] vezninde) Bir adama töhmet ilkâ eylemek maʹnâsınadır ki töhmetli kılmak taʹbîr olunur; yukâlu: أَتْهَمَهُ وَاتَّهَمَهُ إِذَا أَدْخَلَ عَلَيْهِ التُّهَمَةَ [Ve] أَتْهَمَ lafzının aslı أَوْهَمَ idi. Ve
إِتِّهَامٌ [ittihâm] (إِفْتِعَالٌ [iftiʹâl] vezninde) Bir kimse töhmetli olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَتْهَمَهُ فَاتَّهَمَ
اَلْإِتْهَامُ [el-ithâm] (hemzenin kesri ve tâ’nın sükûnuyla) Bir kimseyi töhmetli iʹtibâr etmek, Ebû Zeyd rivâyeti üzere; yukâlu: أَتْهَمْتُ إِتْهَامًا مِثْلُ أَدْوَأْتُ إِدْوَاءً Ve إِدْوَاءٌ [idvâ΄] dahi dâl-ı mühmele ile bir kimseyi müttehem iʹtibâr etmedir. Ve
إِتْهَامٌ [ithâm] Bir kimse töhmetli olmağa dahi derler; yukâlu: أَتْهَمَ الرَّجُلُ إِذَا صَارَتْ بِهِ الرِّيبَةُ Ve رِيبَةٌ [rîbet] râ’nın kesriyle yaramaz nesne gümân olunmağa derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı