Kamus-ı Muhit - الحسان maddesi

اَلْحَاسِنُ [el-ḩâsin] ve

اَلْحَسَنُ [el-ḩasen] (fethateynle) ve

اَلْحَسِينُ [el-ḩasîn] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve

اَلْحُسَانُ [el-ḩusân] (غُرَابٌ [ġurâb] vezninde) ve

اَلْحُسَّانٌ [el-ḩussân] (رُمَّانٌ [rummân] vezninde) İsm-i fâʹillerdir, güzel nesneye denir. حَاسِنٌ [ḩâsin] bâb-ı evveldendir, ذُو حُسْنٍ [žû ḩusn] maʹnâsınadır. حَسَنٌ [ḩasen] ve حَسِينٌ [ḩasîn] ve حُسَانٌ [ḩusân] kelimelerinin cemʹi حِسَانٌ [ḩisân] gelir ḩâ’nın kesriyle. Ve رُمَّانٌ [rummân] vezninin حُسَّانُونَ [ḩussânûn] gelir. Mü΄ennesi حَسَنَةٌ [ḩasenet] ve حَسْنَاءُ [ḩasnâ΄] ve حُسَّانَةٌ [ḩussânet]tir, رُمَّانَةٌ [rummânet] vezninde. Ve حَسَنَةٌ [ḩasenet] ve حَسْنَاءُ [ḩasnâ΄] kelimelerinin cemʹi حِسَانٌ [ḩisân] ve حُسَّانَةٌ [ḩussânet]in cemʹi حُسَّانَاتٌ [ḩussânât] gelir: وَلاَ تَقُلْ رَجُلٌ أَحْسَنُ فِي مُقَابَلَةِ امْرَأَةٌ حَسْنَاءُ Yaʹnî gerçi حَسْنَاءُ [ḩasnâ΄] kelimesinin hasebe’l-kıyâs müzekkeri أَحْسَنُ [aḩsen] olmaktır, lâkin mehcûrdur, niteki أَمْرَدُ [emred] kelimesinin mü΄ennesi مَرْدَاءُ iken mehcûr olmuştur; ve lihâzâ: إِمْرَأَةٌ حَسْنَاءُ derler, mukâbilinde رَجُلٌ أَحْسَنُ demezler ve غُلَامٌ أَمْرَدُ derler, mukâbilinde جَارِيَةٌ مَرْدَاءُ demezler, belki efʹal-i tafdîl irâdesiyle هُوَ الْأَحْسَنُ derler; cemʹi أَحَاسِنُ [eḩâsin]dir; ve minhu أَحَاسِنُ الْقَوْمِ أَيْ حِسَانُهُمْ

Vankulu Lugatı - الحسان maddesi

اَلْحَسَّانُ [el-ḩassân] (fethateynle) Zikr olunan kumlar maʹnâsınadır, ʹalâ-tarîki’t-taglîb tesniye olunmuştur.

اَلْحُسَّانُ [el-ḩussân] (ḩâ’nın zammı ve sîn’in teşdîdiyle) Bir kelimedir ki حُسْنٌ [ḩusn] maʹnâsından ahsen ve eblagdır.