اَلْخُفْتُ [el-ḣuft] (ḣâ’nın zammıyla) سَذَابٌ [sežâb] ismidir ki sedef taʹbîr olunan nebâttır.
اَلْخَفْتُ [el-ḣaft] (ضَرْبٌ [ḋarb] vezninde) Sözü gizli ve âheste söylemek maʹnâsınadır ki جَهْرٌ [cehr] mukâbilidir; yukâlu: خَفَتَ بِكَلاَمِهِ خَفْتًا إِذَا أَسَرَّهُ ve yukâlu: خَفَتَ بِصَوْتِهِ إِذَا لَمْ يَرْفَعْهُ Ve
خَفْتٌ [ḣaft] خَبْتٌ [ḣabt] maʹnâsınadır ki zikr olundu.
اَلْخَفْتُ [el-ḣaft] (ḣâ’nın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Bi-maʹnâhâ. وَهُوَ أَيْضًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı