اَلزُّمَّانُ [ez-zummân] (رُمَّانٌ [rummân] vezninde) Yüksek boylu ota denir.
اَلزَّمَنُ [ez-zemen] (fethateynle) ve
اَلزَّمَانُ [ez-zemân] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) ʹAsr ve dehr maʹnâsınadır ki vaktin kalîl ve kesîrine ıtlâk olunur ismlerdir; cemʹi أَزْمَانٌ [ezmân] ve أَزْمِنَةٌ [ezminet] ve أَزْمُنٌ [ezmun] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] gibi; musaggarında زُمَيْنٌ [zumeyn] denir; ve minhu yukâlu: لَقِيتُهُ ذَاتَ الزُّمَيْنِ يُرِيدُ بِهِ تَرَاخِيَ الْوَقْتِ Yaʹnî “Çoktan ona bir sehlce vaktte buluştum idi” demektir. Şârih der ki mü΄ellifin وَاِسْمَانِ kavli ʹatf-ı tefsîrdir.
اَلزِّمَانُ [ez-Zimân] (zâ’nın kesriyle ve Ṡurâḩ’ta mîm’in teşdîdine dahi taʹarruz etmiştir) Bir kabîlenin babası ismidir ki o Zimân b. Teymullâh b. Šaʹlebe’dir ki cedd-i aʹlâları Vâ΄il’dir. Ve Find ez-Zimânî nâm şâʹir bunlardandır.
اَلزَّمَانُ [ez-zamân] (fethateynle) Bi-maʹnâhu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı