اَلشُّخُمُ [eş-şuḣum] (zammeteynle) Genizleri tutuk kimselere denir ki aslâ râyiha almazlar gerek tîb ve gerek habîs olsun.
اَلشَّخْمُ [eş-şaḣm] (şîn’in fethi ve ḣâ-yı muʹcemenin sükûnuyla) ve
اَلشُّخُومُ [eş-şuḣûm] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Taʹâm bozulup fâsid ve tebâh olmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَخَمَ الطَّعَامُ وَشَخِمَ وَشَخُمَ شَخْمًا وَشُخُومًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالرَّابِعِ وَالْخَامِسِ إِذَا فَسَدَ
اَلشَّخَمُ [eş-şeḣam] (fethateynle) Taʹâm fâsid olmak; yukâlu: شَخِمَ الطَّعَامُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı