اَلصُّنُجُ [eṡ-ṡunuc] (zammeteynle) شِيزَى [şîzâ] dedikleri ağaçtan masnûʹ çanaklara ve kavatalara denir. Ve شِيزَى [şîzâ] ʹalâ-kavlin abanos ağaçlarıdır.
اَلصَّنْجُ [eṡ-ṡanc] (ṡâd’ın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Türkîde zil taʹbîr ettikleridir ki pirinçten düzerler, küçük tabak tarzında iki âlettir; vüzerâ mihterleri nevbet esnâsında birbirine çalıp seslendirirler. Kezâlik صَنْجٌ [ṡanc] Fârisîde ve Türkîde çeng dedikleri sâza denir ki telli olur, hâlâ ʹAcem diyârında müteʹâreftir. Evvele göre senc ve sânîye göre çeng muʹarrebidir. Çalan üstâd sâzendeye صَنَّاجَةٌ [ṡannâcet] derler. Ve ʹArablar صَنْجٌ [ṡanc] ile nâstan kinâye ederler, âvâzı münâsebetiyle; ve minhu tekûlu: مَا أَدْرِي أَيُّ صَنْج ٍ هُوَ أَيْ أَيُّ النَّاسِ
اَلصَّنْجُ [eṡ-ṡanc] (kezâlik ṡâd’ın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Zenec dedikleri nesnedir ki sâz âletlerindendir, ʹArab tâ΄ifesi katında maʹruftur; onu pirinçten düzerler, dahi bir yerine vurmakla çalarlar. Ve ammâ şol صَنْجٌ [ṡanc] ki kirişle çalarlar, o ʹAcemlere mahsûstur, onu ʹAcemler çalar. Bunların ikisi dahi muʹarreblerdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı