Kamus-ı Muhit - العزم maddesi

اَلْعَزَمُ [el-ʹazem] (fethateynle) Şol adamlara denir ki dostlukları münâfıkâne ve hercâyî olmayıp sahîh ve samîm ve sâfî ola; müfredi عَازِمٌ [ʹâzim]dir; yukâlu: هُمْ عَزَمٌ وَهُوَ عَازِمٌ أَيِ الْمُصَحِّحُونَ لِلْمَوَدَّةِ

اَلْعَزْمُ [el-ʹazm] (ʹayn’ın fethi ve zammı ve zâ-yı muʹcemenin sükûnuyla) ve

اَلْمَعْزَمُ [el-maʹzem] (مَقْعَدٌ [maḵʹad] vezninde) ve

اَلْمَعْزِمُ [el-maʹzim] (مَجْلِسٌ [meclis] vezninde) ve

اَلْعُزْمَانُ [el-ʹuzmân] (ʹayn’ın zammıyla) ve

اَلْعَزِيمُ [el-ʹazîm] ve

اَلْعَزِيمَةُ [el-ʹazîmet] (ʹayn’ların fethiyle) Bir nesneyi işlemeğe katʹî rabt-ı kalble kasd ve teveccüh kılmak maʹnâsınadır, ʹalâ-kavlin bir işte cidd ve saʹy ve ihtimâm eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: عَزَمَ عَلَى الْأَمْرِ وَعَزَمَهُ عَزْمًا وَعُزْمًا وَمَعْزَمًا وَمَعْزِمًا وَعُزْمَانًا وَعَزِيمًا وَعَزِيمَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَرَادَ فِعْلَهُ وَقَطَعَ عَلَيْهِ أَوْ جَدَّ فِي الْأَمْرِ Ve yukâlu: عَزَمَ الْأَمْرُ نَفْسُهُ أَيْ عُزِمَ عَلَيْهِ Ve bu mübâlagaten kalb kabîlindendir, ke-kavlihim: هَلَكَ الرَّجُلُ وَإِنَّمَا هُوَ أُهْلِكَ Ve عَلَى lafzıyla ant vermek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: عَزَمَ عَلَى الرَّجُلِ إِذَا أَقْسَمَ عَلَيْهِ Ve عَزَائِمُ [ʹazâ΄im] okumak maʹnâsınadır; yukâlu: عَزَمَ الرَّاقِي إِذَا قَرَأَ الْعَزَائِمَ

Vankulu Lugatı - العزم maddesi

اَلْعُزْمُ [el-ʹuzm] (ʹayn’ın zammı ve zâ’nın sükûnuyla) Bi-maʹnâhu.

اَلْعَزْمُ [el-ʹazm] (ʹayn’ın fethi ve zâ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi işlemeğe tamâm teveccüh etmek.