Kamus-ı Muhit - العزى maddesi

اَلْعُزَّى [el-ʹuzzâ] (ʹayn’ın zammı ve kasr ile) ʹAzîze ve şerîfe hatuna denir ki أَعَزُّ [eʹazz] lafzından mü΄ennestir. Ve bir sanem ismidir, ʹalâ-kavlin سَمُرَةٌ [semuret] dedikleri bir şecer idi ki Ġaṯafân kabîlesi ona taparlar idi. Şecer-i mezbûru ibtidâ maʹbûd ittihâz eden Żâlim b. Esʹad nâm şahs idi. Žâtu ʹİrḵ nâm mahalden Bustân’a doğru dokuz mîl mikdâr yukarıcada vâkiʹ idi. Onun üzerine beyt ihdâs edip بُسٌّ [buss] ile tesmiye eylemişti. Ve ona şeytân hulûl eylemekle ondan savt istimâʹ ederler idi. Tâ ki Hazret-i Resûl-i ekrem ʹaleyhi’s-selâm, Ḣâlid b. Velîd’i me΄mûren irsâl, o dahi beyt-i merkûmu hedm ve şecere-i mersûmeyi ihrâk eyledi.

Vankulu Lugatı - العزى maddesi

اَلْعِزَى [el-ʹizâ] (ʹayn’ın kesri ve elifin kasrıyla فِعَلٌ [fiʹal] vezni üzere) Cemʹi, firak-ı nâs maʹnâsına.

اَلْعُزَّى [el-ʹuzzâ] (ʹayn’ın zammı ve elifin kasrıyla) أَعَزُّ [eʹazz]ın mü΄ennesidir. Ve gâh olur ki أَعَزُّ [eʹazz] عَزِيزٌ [ʹazîz] maʹnâsına da gelir, pes عُزَّى [ʹuzzâ] عَزِيزَةٌ [ʹazîzet] maʹnâsına olur. Ve

عُزَّى [ʹUzzâ] Ḵureyş’le Benî Kinâne’nin putunun ismidir, sanem-i mahsûs maʹnâsına. Ve baʹzılar eyitti: عُزَّى [ʹuzzâ] bir dikenli ağaçtır berriyyede ki ona سَمُرَةٌ [semuret] derler, kabîle-i Ġaṯafân ona taparlardı ve üzerine bir ev dahi binâ edip hizmetkârlar komuşlardı. Resûl-i ekrem sallallâhu ʹaleyhi ve sellem Ḣâlid b. Velîd’i gönderip o evi yıktı ve o ağacı yaktı.