اَلْمُشِمُّ [el-muşimm] (mîm-i evvelin zammı ve şîn’in kesriyle) Bir nesneyi dilemeyen kimse; tekûlu: عَرَضْتُ عَلَيْهِ كَذَا فَإِذَا هُوَ مُشِمٌّ لَا يُرِيدُهُ
el-meşfûʹ
el-meşaḵḵ
el-meşḵa΄
el-meşḵi΄
muşṯ
el-meşaḵḵat
el-muşaḵḵiṡ
el-Muşaḵḵaḵ
el-meşkeret
el-meşkuvv
el-meşkiyy
el-muşellaḩ
el-muşellil
el-muşellâ
el-mişlîḵ
el-muşimm
el-mişmâl
el-muşmeḣirr
el-mişmež
el-muşemrec
el-muşemmes
el-meşmeş
el-meşmûʹ
el-mişnâ΄
el-Muşennec
el-muşennaḣ
el-muşannaṯ
el-meşnû΄
el-meşnûʹ
el-meşnûfet
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı
