Kamus-ı Muhit - النفح maddesi

اَلنَّفَحُ [en-nefaḩ] (fethateynle) Baʹîd maʹnâsınadır; yukâlu: نِيَّةٌ نَفَحٌ أَيْ بَعِيدَةٌ

اَلنَّفْحُ [en-nefḩ] (nûn’un fethi ve fâ’nın sükûnuyla) ve

اَلنُّفَاحُ [en-nufâḩ] (nûn’un zammıyla) ve

اَلنَّفَحَانُ [en-nefeḩân] (fetehâtla) Tîb ve ʹıtrın râyihası yayılmak maʹnâsınadır; yukâlu: نَفَحَ الطِّيبُ نَفْحًا وَنُفَاحًا وَنَفَحَانًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا فَاحَ Ve yel esmek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: نَفَحَتِ الرِّيحُ إِذَا هَبَّتْ Ve Esâs’ta نَفَحَتِ الرِّيحُ إِذَا نَسَمَتْ وَتَحَرَّكَتْ أَوَائِلُهَا ʹunvânıyla mersûmdur. Ve damarın kanı atılıp fışkırmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: نَفَحَ الْعِرْقُ إِذَا نَزَا مِنْهُ الدَّمُ Ve bir nesneyi ıraktan kılıç salıp çalmak maʹnâsına müstaʹmeldir, gûyâ ki hemân râyihası varır yerden çalar; yukâlu: نَفَحَ الشَّيْءَ بِسَيْفِهِ إِذَا تَنَاوَلَهُ يَعْنِي مِنْ بَعِيدٍ Ve bir kimseye nesne vermek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: نَفَحَ فُلاَنًا بِشَيْءٍ إِذَا أَعْطَاهُ Ve gîsûyu beri öte salıp tahrîk etmek maʹnâsına müstaʹmeldir, mutayyib olmakla gûyâ ki râyihasını neşr eder; yukâlu: نَفَحَ اللِّمَّةَ إِذَا حَرَّكَهَا

Vankulu Lugatı - النفح maddesi

اَلنَّفْحُ [en-nefḩ] (nûn’un fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Tîbin râyihası yayılmak; yukâlu: نَفَحَ الطِّيبُ يَنْفَحُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا فَاحَ Yaʹnî râyiha verse. Ve

نَفْحٌ [nefḩ] Ayakla tepmeğe dahi derler; yukâlu: نَفَحَتِ النَّاقَةُ أَيْ ضَرَبَتْ بِرِجْلِهَا Ve ıraktan kılıçla vurmağa dahi derler; yukâlu: نَفَحَهُ بِالسَّيْفِ إِذَا تَنَاوَلَهُ مِنْ بَعِيدٍ Ve bir nesne vermeğe dahi derler; yukâlu: نَفَحَهُ بِشَيْءٍ أَيْ أَعْطَاهُ ve yukâlu: لَا يَزَالُ لِفُلَانٍ نَفَحَاتٌ مِنَ الْمَعْرُوفِ Ve yel esmeğe dahi derler; yukâlu: نَفَحَتِ الرِّيحُ إِذَا هَبَّتْ Aṡmaʹî eyitti: نَفْحٌ [nefḩ] soğuk yel esmeğe derler, nitekim لَفْحٌ [lefḩ] lâm ile sıcak yel esmeğe derler. Ve

نَفْحٌ [nefḩ] Kan sıçramağa dahi derler; yukâlu: نَفَحَ الْعِرْقُ يَنْفَحُ نَفْحًا إِذَا نَزَا مِنْهُ الدَّمُ