اَلنَّقَّاعُ [en-naḵḵâʹ] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Muttasıf olmadığı fezâ΄il ile lâf u güzâf eden kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ نَقَّاعٌ أَيْ مُتَكَثِّرٌ بِمَا لَيْسَ عِنْدَهُ مِنَ الْفَضَائِلِ
اَلنِّقَاعُ [en-niḵâʹ] (nûn’un kesriyle) Cemʹi, tozlar maʹnâsına. Ve hûb yer maʹnâsına olan نَقْعٌ [naḵʹ] dahi cemʹi gelir, بَحْرٌ [baḩr]la بِحَارٌ [biḩâr] gibi, ʹalâ-mâ se-yecî΄u. Ve
نَقْعٌ [naḵʹ] Su habs olunacak yere dahi derler, mahbes-i mâ΄ maʹnâsına. Ve
نَقْعٌ [naḵʹ] Zikr olunan yerde habs olunan suya dahi derler, kuyu içinde cemʹ olunan su gibi meselâ. Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّهُ نَهَى أَنْ يُمْنَعَ نَقْعُ الْبِئْرِ” Ve
نَقْعٌ [naḵʹ] Şol yere derler ki toprağı sağ olmağın ondan su eğlene.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı