اَلنُّقُدُ [en-nuḵud] (zammeteynle ve fethateynle) Bir nevʹ şecer adıdır, müfredi نُقُدَةٌ [nuḵudet]tir hâ’yla. Müfredâtta nebât-ı عُصْفُرٌ [ʹuṡfur] ile mübeyyendir.
اَلنِّقْدُ [en-niḵd] (nûn’un kesriyle) Hîre ve cura olmakla büyümesi geç olan oğlana denir; nûn’un zammıyla da câ΄izdir; yukâlu: غُلاَمٌ نِقْدٌ وَنُقْدٌ أَيْ بَطِيءُ الشَّبَابِ قَلِيلُ اللَّحْمِ
اَلنَّقَدُ [en-neḵad] (fethateynle) Bir cins koyun ismidir ki kabîhü’ş-şekl olurlar. Cemʹi نِقَادٌ [niḵâd] ve نِقَادَةٌ [niḵâdet] gelir. Şârih der ki bu koyun Baḩreyn vilâyetine mahsûstur, ayakları pek kısa ve bed-şekl olurlar; “أَذَلُّ مِنَ النَّقَدِ” meselinden murâd mezkûr koyunlardır. İntehâ. Ve
نَقَدٌ [neḵad] Masdar olur, ağızda dişler çürüyüp ufanmak ve aşınmak maʹnâsına; yukâlu: نَقِدَ ضِرْسُهُ نَقَدًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَكَسَّرَ وَائْتَكَلَMuḵâddimetu’l-Edeb’de dişe muhassas değildir. Ve davarın tırnağı soyulup yüzülmek maʹnâsınadır ki taşırkamaktan olur; yukâlu: نَقِدَ الْحَافِرُ إِذَا تَقَشَّرَ Ve
نَقَدٌ [neḵad] İsm olur, نِقْدٌ [niḵd]-i mezkûr gibi hîre ve cura olan oğlana denir ki geç büyüyüp meydâna gele.
اَلنَّقْدُ [en-naḵd] (nûn’un fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Bir nesne iştirâsında peşin ve der-sâʹat verilen akçeye denir, maʹnâ-yı masdarîden me΄hûzdur; نَسِيئَةٌ [nesîʹet] mukâbilidir. Şârihin beyânına göre cemʹi نُقُودٌ [nuḵûd] gelir; yukâlu: نَقْدٌ جَيِّدٌ وَنُقُودٌ جِيَادٌ Ve
نَقْدٌ [naḵd] Masdar olur, akçe ve sâ΄ir nesnenin züyûf ve kemterini seçip öğürtlemek maʹnâsına; yukâlu: نَقَدَ الدَّرَاهِمَ وَغَيْرَهَا نَقْدًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا مَيَّزَهَا يَعْنِي مَيَّزَ جَيِّدَهَا مِنْ رَدِيئِهَا Ve bir nesnenin kıymetini peşin ve muʹaccelen vermek maʹnâsınadır ki tırnağı dibinde vermek taʹbîr olunur; yukâlu: نَقَدَهُ الثَّمَنَ إِذَا أَعْطَاهُ نَقْدًا Kâle’ş-şârih ve minhu hadîsu Câbir ve cemelihi kâle: “فَنَقَدَنِي ثَمَنَهُ” أَيْ أَعْطَانِيهُ نَقْدًا مُعَجَّلاً Ve parmakla ceviz oymak maʹnâsınadır ki murâd parmakla cevizin içini çıkarmaktır ve mecâzdır; yukâlu: نَقَدَ الْجَوْزَ إِذَا نَقَرَهُ بِالْإِصْبَعِ Ve tuzağa düşmüş kuş burnuyla tuzağa peyderpey vurmak maʹnâsınadır ki kekmek taʹbîr olunur. Bu dahi mecâzdır; yukâlu: نَقَدَ الطَّائِرُ الْفَخَّ إِذَا ضَرَبَ فِيهِ بِمِنْقَادِهِ أَيْ بِمِنْقَارِهِ Ve
نَقْدٌ [naḵd] Vezn ve ʹayârı tâm olan akçeye denir; tesmiye bi’l-masdardır; yukâlu: دِرْهَمٌ نَقْدٌ أَيْ وَازِنٌ Ve bir şey΄e doğru uğurlayın bakmak maʹnâsınadır; نَاقِدٌ [nâḵid]in مَنْقُودٌ [menḵûd]a nazar eylediği gibi; yukâlu: نَقَدَ الرَّجُلُ الشَّيْءَ وَإِلَيْهِ بِنَظَرِهِ إِذَا اخْتَلَسَ النَّظَرَ نَحْوَهُ Kâle fi’l-Esâs وَهُوَ يَنْقُدُ بِعَيْنِهِ إِلَى الشَّيْءِ أَيْ يُدِيمُ النَّظَرَ إِلَيْهِ بِاخْتِلاَسٍ حَتَّى لاَ يَفْطِنَ لَهُ ve yukâlu: مَا زَالَ بَصَرُهُ يَنْقُدُ إِلَى ذَلِكَ نُقُودًا كَأَنَّمَا شَبَّهَ بِنَظَرِ النَّاقِدِ إِلَى مَا يَنْقُدُهُ Ve
نَقْدٌ [naḵd] Yılan sokmak maʹnâsınadır; yukâlu: نَقَدَتْهُ الْحَيَّةُ إِذَا لَدَغَتْهُ
اَلنَّقِدُ [en-neḵid] (nûn’un fethi ve ḵâf’ın kesriyle) Cura olup büyümeyen oğlan.
اَلنَّقَدُ [en-neḵad] (fethateynle) Bir cins koyuna derler ki ayakları kısa ve yüzü çirkin olur. Ve bu cins koyun Baḩreyn cânibinde olur.
اَلنَّقْدُ [en-naḵd] Saymak; yukâlu: نَقَدْتُهُ الدَّرَاهِمَ وَنَقَدْتُ لَهُ الدَّرَاهِمَ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَعْطَيْتَهُ Ve
نَقْدٌ [naḵd] İyiye dahi derler; yukâlu: دِرْهَمٌ نَقْدٌ أَيْ وَازِنٌ جَيِّدٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı