Kamus-ı Muhit - نصر maddesi

نَصَرٌ [Naṡar] (fethateynle) Esâmîdendir: İbrâhîm b. Naṡar eḋ-Ḋabbî ve ʹAbdullâh b. Muḩammed b. ʹAbdullâh b. Naṡar muhaddislerdir.

اَلنَّصْرُ [en-naṡr] (حَصْرٌ [ḩaṡr] vezninde) ve

اَلنُّصُورُ [en-nuṡûr] (ظُهُورٌ [żuhûr] vezninde) Yardım eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: نَصَرَ الْمَظْلُومَ نَصْرًا وَنُصُورًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَعَانَهُ Ve yağmur ʹumûm üzere yeri suvarmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: نَصَرَ الْغَيْثُ الْأَرْضَ إِذَا عَمَّهَا بِالْجَوْدِ Ve bir adamı bir nesneden kurtarmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: نَصَرَهُ مِنْهُ إِذَا نَجَاهُ وَخَلَّصَهُ Ve

نَصْرٌ [naṡr] Vasf olur. Müfred ve cemʹi berâber olur, عَدْلٌ [ʹadl] gibi; yukâlu: رَجُلٌ نَصْرٌ وَقَوْمٌ نَصْرٌ أَيْ نَاصِرٌ وَنَاصِرُونَ Ve Naṡr b. Ḵuʹayn bir kabîle pederidir. Cevherî’nin Ru΄be nâm şâʹire nisbetle istişhâd mevkiʹinde inşâd eylediği işbu ḣلَقَائِلٌ يَا نَصْرُ نَصْرًا نَصْرًاḢ mısrâʹı galattır ve bu Cevherî’nin hod-be-hod inşâdı değildir, belki Sîbeveyhi vetîre-i mezbûre üzere inşâd eylemekle kendisine sâbıktır. Ve rivâyet-i sahîha: ḣيَا نَضْرُ نَضْرًا نَضْرًاḢ olmaktır, ḋâd-ı muʹceme ile. Ve Naḋr-ı mezbûr Umeviyye tarafından Ḣorâsân vâlîsi olan Naṡr b. Seyyâr nâm nâ-bekârın derbânı idi. Mütercim der ki Şevâhidu Baġdâdiyye ve Şevâhîdu Muġni’l-Lebîb’de mısrâʹ-ı mezbûrun iʹrâbına dâ΄ir akvâl-i şettâ olmakla hâhiş-ger olanlar onlara mürâcaʹat edeler.

Vankulu Lugatı - نصر maddesi

اَلنَّصْرُ [en-naṡr] (nûn’un fethi ve ṡâd’ın sükûnuyla) Yardım etmek; yukâlu: نَصَرَهُ عَلَى عَدُوِّهِ يَنْصُرُهُ نَصْرًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve

نَصْرٌ [naṡr] نَاصِرٌ [nâṡir]in dahi cemʹi gelir; صَاحِبٌ [ṡâḩib]le صَحْبٌ [ṡaḩb] gibi. Ve

نَصْرٌ [naṡr] Gâh olur yağmur yağmak maʹnâsından ʹibâret olur; yukâlu: نَصَرَ الْغَيْثُ الْأَرْضَ إِذَا غَاثَهَا Yaʹnî yağmur kaçan yeri suvarsa. Ve

نَصْرٌ [Naṡr] Bir kabîlenin babası adıdır, Benî Esed’den ki o Naṡr b. Kuʹayn’dır ḵâf’ın zammıyla. Ve

نَصْرٌ [naṡr] ʹAtâya dahi derler.