اَلْخَتْنُ [el-ḣatn] (ḣâ’nın fethi ve tâ’nın sükûnuyla) Oğlanı ve kızı sünnet eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: خَتَنَ الْوَلَدَ خَتْنًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا قَطَعَ غُرْلَتَهُ Ve kesmek maʹnâsınadır; yukâlu: خَتَنَ الشَّيْءَ إِذَا قَطَعَهُ
اَلْخَتَنُ [el-ḣaten] (fethateynle) Bir adamın güveyisine denir dâmâd maʹnâsına, ʹalâ-kavlin bir adamın zevcesi tarafından olan hısımına denir, kayınata ve kayın gibi; cemʹi أَخْتَانٌ [aḣtân], mü΄ennesi خَتَنَةٌ [ḣatnet]tir; yukâlu: هَذَا خَتَنُ فُلَانٍ أَيْ صِهْرُهُ أَوْ هُوَ كُلُّ مَنْ كَانَ مِنْ قِبَلِ الْمَرْأَةِ كَالْأَبِ وَالْأَخِ Mü΄ellif صِهْرٌ [ṡihr]i dâmâd ile ve enişte ile beyân eylemişti. Ve
خَتَنٌ [Ḣaten] Muhaddisînden Muḩammed b. el-Ḩasen el-Esterâbâdî lakabıdır, fukahâ-i Şâfiʹiyye’den Ebû Bekr el-İsmâʹîlî ḣateni olmakla öylece müteʹâref oldu.
اَلْخَتْنُ [el-ḣatn] (ḣâ’nın fethi ve tâ’nın sükûnuyla) Oğlanı sünnet etmek; tekûlu: خَتَنْتُ الصَّبِيَّ خَتْنًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ
اَلْخَتَنُ [el-ḣaten] (fethateynle) Bir kimsenin zevcesi cânibinden olan akrabâsı, zevcenin babası ve karındaşı gibi meselâ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı