اَلْخَزَلُ [el-ḣazel] (ḣâ’nın ve zâ-yı muʹcemenin fethiyle) Bir kimse belini salmış gibi ağır ağır yürümek maʹnâsınadır; yukâlu: خَزِلَ الرَّجُلُ خَزَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا مَشَى فِي تَثَاقُلٍ Ve bir adamın yâ bir hayvânın beli şikest olmak maʹnâsınadır; yukâlu: خَزِلَ فُلَانٌ إِذَا انْكَسَرَ ظَهْرُهُ
اَلْخَزْلُ [el-ḣazl] (ḣâ’nın fethi ve zây’ın sükûnuyla) Bu dahi ʹarûziyyûn ıstılâhında خُزْلَةٌ [ḣuzlet] dedikleri ʹillet-i merkûmeye ıtlâk olunur, lâkin خَزْلٌ [ḣazl] masdardır, zikr olunan خُزْلَةٌ [ḣuzlet] ismidir; o cüz΄e مَخْزُولٌ [maḣzûl] denir, niteki cîm’le جَزْلٌ [cezl] dahi bu maʹnâda müstaʹmeldir. Ve bir adamı işinden ʹavk edip alıkomak maʹnâsınadır; yukâlu: خَزَلَهُ عَنْ حَاجَتِهِ خَزْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا عَوَّقَهُ Ve kesmek maʹnâsınadır; yukâlu: خَزَلَ الشَّيْءَ إِذَا قَطَعَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı