اَلدَّلَهُ [ed-deleh] (fethateynle) Hayrân olmak maʹnâsınadır, ʹalâ-kavlin gamdan yâ ʹaşktan âşüfte ve mecnûn olmak maʹnâsınadır; yukâlu: دَلِهَ الرَّجُلُ دَلَهًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَحَيَّرَ أَوْ جُنَّ عِشْقًا أَوْ غَمًّا
اَلدَّلْهُ [ed-delh] (dâl’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla ve fethiyle) ve
اَلدُّلُوهُ [ed-dulûh] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Gam ve gussa ve ʹaşk makûlesi ʹârızadan gönül âşüfte ve ʹakl zâ΄il ve perîşân olmak maʹnâsınadır, kendiyi aldırmak taʹbîr olunur; yukâlu: دَلِهَ فُلَانٌ دَلْهًا وَدُلُوهًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ذَهَبَ فُؤَادُهُ مِنْ هَمٍّ وَنَحْوِهِ
اَلدَّلَهُ [ed-deleh] (fethateynle) ʹAkl gidip mütehayyir olmak; yukâlu: دَلِهَ يَدْلَهُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ
اَلدَّلْهُ [ed-delh] (dâl’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Zâyiʹ giden nesne, هَدَرٌ [heder] maʹnâsına; yukâlu: ذَهَبَ دَمُهُ دَلْهًا أَيْ هَدَرًا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı