اَلزَّقَبُ [ez-zeḵab] (fethateynle) Daracık yollara denir. Müfredi زَقَبَةٌ [zeḵabet]tir hâ’yla, ʹalâ-kavlin müfredi ve cemʹi müsâvîdir. Ve kurb maʹnâsınadır, tekûlu: رَمَيْتُهُ مِنْ زَقَبٍ أَيْ مِنْ قُرْبٍ
اَلزَّقْبُ [ez-zaḵb] (zây’ın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Bir nesneyi daracık yere sokmak maʹnâsınadır; yukâlu: زَقَبَ الْجُرْذَ فِي الْحُجْرِ زَقْبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَدْخَلَهُ فِيهِ Ve sokulmak maʹnâsına lâzım olur; yukâlu: زَقَبَهُ فَزَقَبَ هُوَ أَيْ أَدْخَلَهُ فَدَخَلَ
اَلزَّقَبُ [ez-zeḵab] (fethateynle) Dar nesne; yukâlu: طَرِيقٌ زَقَبٌ أَيْ ضَيِّقٌ
اَلزَّقْبُ [ez-zaḵb] (zâ’nın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) İdhâl maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı