اَلسَّخَّاءُ [es-saḣḣâ΄] Ḣâ’nın teşdîdiyle رَخَّاءُ [raḣḣâ΄] vezninde ve mürâdifidir ki toprağı yumuşak yere denir. Cemʹi سَخَاخِيُّ [seḣâḣiyy] gelir, رَخَاخِيُّ [reḣâḣiyy] gibi.
اَلسَّخَاءُ [es-seḣâ΄] (عَطَاءٌ [ʹaṯâ΄] vezninde) ve
اَلسَّخَا [es-seḣâ΄] (عَصَا [ʹaṡâ] vezninde) ve
اَلسُّخُوَّةُ [es-suḣuvvet] (سُمُوَّةٌ [sumuvvet] vezninde) ve
اَلسُّخُوُّ [es-suḣuvv] (عُلُوٌّ [ʹuluvv] vezninde) Civân-merdlik eylemek ve civân-merd olmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَخَى الرَّجُلُ وَسَخَا وَسَخُوَ وَسَخِيَ سَخَاءً وَسَخًا وَسُخُوَّةً وَسُخُوًّا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالْأَوَّلِ وَالْخَامِسِ وَالرَّابِعِ وَيُقَالُ سَخَا بِكَذَا أَيْ جَادَ
اَلسَّخَاءُ [es-seḣâ΄] (sîn’in fethi ve elifin meddiyle) Bi-maʹnâhâ; tekûlu: سَخَا يَسْخُو مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَسَخِيَ يَسْخُو مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ سَخَاءً وَتَقُولُ سَخُوَ الرَّجُلُ يَسْخُو سَخَاوَةً مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ إِذَا صَارَ سَخِيًّا Ve nefs bir nesneden müstagnî olup onu terk etmeğe dahi derler; yukâlu: سَخِيَتْ نَفْسُهُ عَنِ الشَّيْءِ إِذَا تَرَكْتَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı