اَلشَّرَهُ [eş-şereh] (fethateynle) Bir adam bir nesneye pek düşkün harîs olmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَرِهَ الرَّجُلُ شَرَهًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا غَلَبَ حِرْصُهُ
اَلشَّرِهُ [eş-şerih] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve
اَلشَّرْهَانُ [eş-şerhân] (سَكْرَانُ [sekrân] vezninde) Bir nesneye hırsı gâlib adama denir; yukâlu: هُوَ شَرِهٌ عَلَى الطَّعَامِ وَشَرْهَانُ أَيِ الْغَالِبُ الْحِرْصِ
اَلشَّرَهُ [eş-şereh] (fethateynle) Hırsı gâlib olmak; yukâlu: شَرِهَ الرَّجُلُ شَرَهًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ
اَلشَّرِهُ [eş-şerih] (şîn’in fethi ve râ’nın kesriyle) Hırsı gâlib olan kimse.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı