اَلشَّمَّاسُ [eş-şemmâs] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Ṯâ΄ife-i Naṡârâ papazlarından birine ıtlâk olunur ki başlarının ortalarını tırâş ederler ve dâ΄imâ kiliseye mülâzemet üzere olurlar. Cemʹi شَمَامِسَةٌ [şemâmiset]tir.
اَلشُّمُوسُ [eş-şumûs] (جُلُوسٌ [culûs] vezninde) ve
اَلشِّمَاسُ [eş-şimâs] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Dâbbe kısmı serkeş olmakla üzerine adam bindirmez olmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَمَسَ الْفَرَسُ شُمُوسًا وَشِمَاسًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا مَنَعَ ظَهْرَهُ Şârih der ki Zemaḣşerî لاَ يَكَادُ يَسْتَقِرُّ ʹibâretiyle tefsîr eylemekle şems-i semâ΄ bundan me΄hûz olur. İntehâ.
اَلشِّمَاسُ [eş-şimâs] (şîn’in kesriyle) Kezâlik at serkeşlik edip bindirmemek.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı