Kamus-ı Muhit - الشنب maddesi

اَلشَّنِبُ [eş-şenib] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve

اَلشَّانِبُ [eş-şânib] Serin güne ve serin havâya denir.

اَلشَّنَبُ [eş-şeneb] (şîn’in ve nûn’un fethiyle) Dişlerin inci gibi âb-dâr ve tâb-dâr ve ince ve sâfî ve latîf ve hemvârlığına denir; ʹalâ-kavlin dişlerde olan beyâz beyâz parlak noktalara denir yâhûd dişlerin keskinliğine denir ki bıçkı ağızı gibi görünür; sâhibinin genç olmasından olur ki henüz fersûde olmamıştır, niteki غَرْبٌ [ġarb] dahi bu maʹnâyadır; yukâlu: فِي ثَغْرِهِ شَنَبٌ أَيْ مَاءٌ وَرِقَّةٌ وَبَرْدٌ وَعُذُوبَةٌ أَوْ نُقَطٌ بِيضٌ فِيهَا أَوْ حِدَّةُ اْلأَنْيَابِ كَالْغَرْبِ تَرَاهَا كَالْمِنْشَارِ Ve

شَنَبٌ [şeneb] Bu maʹnâda masdar olur; yukâlu: شَنِبَ الرَّجُلُ شَنَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَانَ فِي ثَغْرِهِ شَنَبٌ

Vankulu Lugatı - الشنب maddesi

اَلشَّنَبُ [eş-şeneb] (fethateynle) Dişte olan keskinliktir, hiddet-i sinn maʹnâsına. Aṡmaʹî eyitti: Ağızda olan tatlılık ve soğukluktur, ʹuzûbet ve bürûdet-i fem maʹnâsına. Baʹzılar eyitti: شَنَبُ سِنٍّ [şenebu sinn] dişin hiddetidir ve حِدَّةُ سِنٍّ [ḩiddetu sinn] tâzeliğinden kinâyedir, zîrâ yaş ziyâde oldukça diş aşınıp kesmez olur. Ve Aṡmaʹî eyitti: شَنَبُ سِنٍّ [şenebu sinn] dişin bürûdetidir gayrı değildir. Ve şâʹirin “وَفِي اللِّثَاثِ وَفِي أَنْيَابِهَا شَنَبُ” dediği Aṡmaʹî’nin kelâmın mü΄eyyiddir, zîrâ لِثَاثٌ [lišamp;âšamp;] kesr-i lâm’la لِثَّةٌ [lišamp;šamp;et]in cemʹidir, lâm’ın kesri ve šamp;â-i müsellesenin teşdîdi ile. Ve لِثَّةٌ [lišamp;šamp;et] diş dibinde olan ete derler. Ve diş etinin keskinlik ile muttasıf olmasının vechi yoktur, ammâ bürûdetle muttasıf olur.