اَلشِّنْجَارُ [eş-şincâr] (şin’in kesriyle) Şingâr-ı Fârisî muʹarrebidir ki ʹArabîde خَسُّ الْحِمَارِ [ḣassu’l-ḩimâr] ve كَحْلاَءُ [kaḩlâ΄] ve حُمَيْرَاءُ [ḩumeyrâ΄] ve رِجْلُ الْحَمَامِ [riclu’l-ḩamâm] dahi derler, Türkîde eşek marulu ve havacıva dedikleri nebât olacaktır ki edviyedendir. Nebâtı zemîne mülâsık, sâkı diken diken tüylü ve kökü parmak gılzatınde ve kan gibi kırmızı olur, el sürüldükte eli rengîn eder, toprağı pek tayyib olan yerlerde biter.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı