اَلطَّغْوَى [eṯ-ṯaġvâ] (ṯâ’nın fethi ve elifin kasrıyla) Maʹnâ-yı mezkûrdan ismdir, azgınlığa denir; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوٰيهَا﴾
اَلطُّغْوَى [eṯ-ṯuġvâ] (بُشْرَى [buşrâ] vezninde lâkin şârihin beyânına göre عُلُوٌّ [ʹuluvv] veznindedir) ve
اَلطُّغْوَانُ [eṯ-ṯuġvân] (ṯâ’nın zammıyla) Bu dahi hadd ve endâzeyi tecâvüz edip ifrâta gitmek maʹnâsınadır; yâ΄iyye de lügattir; yukâlu: طَغَا يَطْغُو طُغْوَى وَطُغْوَانًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ بِمَعْنَى طَغِيَ يَطْغَى
اَلطَّغْوَى [eṯ-ṯaġvâ] (ṯâ’nın fethi ve elifin kasrıyla) Bi-maʹnâhu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı