Kamus-ı Muhit - العوج maddesi

اَلْعَوَجُ [el-ʹavec] (fethateynle) Eğri olmak ve eğrilmek maʹnâsınadır; yukâlu: عَوِجَ الشَّيْءُ عَوَجًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ ضِدُّ اسْتَقَامَ

اَلْعِوَجُ [el-ʹivec] (عِنَبٌ [ʹineb] vezninde) Ondan ismdir, eğriliğe denir, ʹalâ-kavlin her nesne ki duvar ve ağaç gibi muntasıb ve eğri ola, onda عَوَجٌ [ʹavec] denir fethateynle ve muntasıb olmayan nesne ki meselâ arz gibidir ve dîn ve mezheb makûlesinde عِوَجٌ [ʹivec] denir عِنَبٌ [ʹineb] vezninde.

اَلْعَوْجُ [el-ʹavc] (مَوْجٌ [mevc] vezninde) ve

اَلْمَعَاجُ [el-maʹâc] (مَعَادٌ [meʹâd] vezninde) İkâmet eylemek ve ikâmet ettirmek maʹnâsına lâzım ve müteʹaddî olur; yukâlu: عَاجَ بِالْمَكَانِ عَوْجًا إِذَا أَقَامَ بِهِ وَعَاجَ غَيْرَهُ بِالْمَكَانِ إِذَا أَقَامَهُ بِهِ Ve durmak maʹnâsınadır; yukâlu: عَاجَ السَّائِرُ إِذَا وَقَفَ Ve geri dönmek maʹnâsınadır; yukâlu: عَاجَ عَمَّا عَزَمَ إِذَا رَجَعَ Ve devenin başını yular ile bir semte çevirmek maʹnâsınadır; yukâlu: عَاجَ الرَّاكِبُ الْبَعِيرَ إِذَا عَطَفَ رَأْسَ الْبَعِيرِ بِالزِّمَامِ Lâkin ümmehât-ı sâ΄irede mutlakan ʹatf ve imâle ile müfesserdir.

Vankulu Lugatı - العوج maddesi

اَلْعَوَجُ [el-ʹavec] (fethateynle) Eğri olmak; yukâlu: عَوِجَ الشَّيْءُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

اَلْعِوَجُ [el-ʹivec] (ʹayn’ın kesri ve vâv’ın fethiyle) Eğrilik maʹnâsına ismdir. İbnu’s-Sikkît eyitti: Her nesne ki yer üzerinde dikili dura, onda eğrilik var demek murâd olunsa فِيهِ عَوَجٌ derler ʹayn’ın fethiyle. Ve her nesne ki yerde ola ve dîn makûlesi ola ve maʹâş makûlesi ola yaʹnî emr-i maʹnevî ola فِيهِ عِوَجٌ derler ʹayn’ın kesriyle.

اَلْعَوْجُ [el-ʹavc] (ʹayn’ın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Bir yerde ikâmet etmek; yukâlu: عُجْتُ بِالْمَكَانِ أَعُوجُ أَيْ أَقَمْتَ بِهِ وَعُجْتُ غَيْرِي بِالْمَكَانِ أَعُوجُهُ يَتَعَدَّى وَلَا يَتَعَدَّى Ve

عَوْجٌ [ʹavc] Deveyi yularıyla döndürmeğe dahi derler; yukâlu: عُجْتُ الْبَعِيرَ أَعُوجُهُ عَوْجًا إِذَا أَعْطَفْتَ رَأْسَهُ بِالزِّمَامِ Ve

عَوْجٌ [ʹavc] Dönmek maʹnâsına; yukâlu: فُلَانٌ مَا يَعُوجُ عَلَى شَيْءٍ أَيْ مَا يَرْجِعُ عَنْهُ