اَلْغُشُّ [el-ġuşş] (ġayn’ın zammıyla) Dâ΄imâ münâfıkâne nush ve delâletle nâsa hıyânet edip aldatıcı mekkâra denir; cemʹi غُشُّونٌ [ġuşşûn] gelir; yukâlu: رَجُلٌ غُشٌّ أَيْ غَاشٌّ Ve
غُشٌّ [Ġuşş] Bir mevziʹ-i maʹrûf ismidir.
اَلْغِشُّ [el-ġişş] (ġayn’ın kesriyle) İsmdir, vech-i mezkûr üzere hıyânete denir; yukâlu: لاَ تَسْمَعْهُ فَفِي نُصْحِهِ وَدَلاَلَتِهِ غِشٌّ أَيْ عَدَمُ مَحْضٌ Ve kalbde muzmer olan hıkd ve kîneye ıtlâk olunur; yukâlu: لَهُ قَلْبُهُ غِشٌّ أَيْ غِلٌّ وَحِقْدٌ
اَلْغَشُّ [el-ġaşş] (ġayn’ın fethi ve şîn’in teşdîdiyle) Bir kimseye münâfıkâne nasîhatle hıyânet eylemek yâhûd zamîrinde olanın hilâfını izhâr ile hıyânet eylemek maʹnâsınadır ki ikisinin de merciʹi hıyânettir; yukâlu: غَشَّهُ غَشًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا لَمْ يَمْحَضْهُ النُّصْحَ أَوْ أَظْهَرَ لَهُ خِلاَفَ مَا أَضْمَرَ Ve
غَشٌّ [ġaşş] Sıfat olur, şereh ve hırsı ʹazîm olan kimseye denir. Şârih عَظِيمُ السُّرَّةِ ve عَظِيمُ الشِّرَةِ nüshalarını tahti΄e eylemiştir; yukâlu: رَجُلٌ غَشٌّ أَيْ عَظِيمُ الشَّرَهِ
اَلْغِشُّ [el-ġişş] (ġayn’ın kesri ve şîn’in teşdîdiyle) Hıyânet etmek; yukâlu: غَشَّهُ يَغُشُّهُ غِشًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı