اَلْفَثَأُ [el-fešamp;e΄] (fethateynle) Ferâgat etmek ve sâkin olmak; yukâlu: فَثِئْتُ الْقِدْرَ إِذَا سَكَّنْتَ غَلَيَانَهَا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve bir kimseyi kendinden katʹ etmeğe dahi derler; tekûlu: فَثَأْتُهُ عَنِّي بِقَوْلٍ أَوْ غَيْرِهِ إِذَا سَكَّنْتَ غَضَبَهُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı