اَلْفَخَرُ [el-feḣar] (fethateynle) Bir nesneden ʹâr ve istinkâf eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: فَخِرَ الرَّجُلُ مِنْهُ فَخَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَنِفَ
اَلْفَخْرُ [el-faḣr] (fâ’nın fethi ve ḣâ-yı muʹcemenin sükûnuyla ve harf-i halk sebebiyle fethateynle) ve
اَلْفَخَارُ [el-feḣâr] ve
اَلْفَخَارَةُ [el-feḣâret] (fâ’ların fethiyle) ve
اَلْفِخِّيرَى [el-fiḣḣîrâ] (خِلِّيفَى [ḣillîfâ] vezninde) ve
اَلْفِخِّيرَاءُ [el-fiḣḣîrâ΄] (medd ile) Bir adam muttasıf olduğu hısâl ve fezâ΄il ile nâzendelik edip övünmek maʹnâsınadır; yukâlu: فَخَرَ الرَّجُلُ فَخْرًا وَفَخَارًا وَفَخَارَةً وَفِخِّيرَى وَفِخِّيَرَاءَ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا تَمَدَّحَ بِالْخِصَالِ Ve bir kimseyi fahr cihetiyle bir âher kimse üzere tafdîl ve tercîh eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: فَخَرَهُ عَلَيْهِ إِذَا فَضَّلَهُ عَلَيْهِ بِالْفَخْرِ
اَلْفَخَرُ [el-feḣar] (fethateynle) فَخْرٌ [faḣr] maʹnâsına lügattır, نَهْرٌ [nehr] ile نَهَرٌ [neher] gibi; yukâlu: فَخَرَ يَفْخَرُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَافْتَخَرَ يَفْتَخِرُ
اَلْفَخْرُ [el-faḣr] (fâ’nın fethi ve ḣâ’nın sükûnuyla) Ululanmak.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı