Kamus-ı Muhit - النبه maddesi

اَلنُّبْهُ [en-nubh] (nûn’un zammıyla) Fıtnat ve zekâ maʹnâsınadır; yukâlu: مَا لَهُ نُبْهٌ أَيْ فِطْنَةٌ Ve uykudan uyanmağa denir ki ismdir. Ve bu maʹnâda masdar olur; yukâlu: نَبِهَ مِنْ نَوْمِهِ نُبْهًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا قَامَ مِنْهُ

اَلنَّبَهُ [en-nebeh] (fethateynle) Sürʹatle fehm ve idrâk eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: مَا نَبِهَ لَهُ نَبَهًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيْ مَا فَطِنَ Bundan ism نُبْهٌ [nubh]tur nûn’un zammıyla, niteki zikr olundu. Ve

نَبَهٌ [nebeh] Şol yitiğe ve güm-kerdeye denir ki ʹale’l-gaflet bulunmuş ola; yukâlu: جَاءَ وَبِيَدِهِ نَبَهٌ أَيْ ضَالَّةٌ وُجِدَتْ عَلَى غَفْلَةٍ Ve hâlen mevcûd nesneye denmekle zıdd olur. Ve meşhûr ve müteʹâref nesneye denir; yukâlu: شَيْءٌ نَبَهٌ أَيْ مَشْهُورٌ Ve şeref ve şân sâhibi adama denir. Ve bu maʹnâda ism-i cemʹ olur yâhûd fi’l-asl masdar olmakla müfred ve cemʹi berâberdir; yukâlu: رَجُلٌ نَبَهٌ وَقَوْمٌ نَبَهٌ أَيْ شَرِيفٌ وَشُرَفَاءُ

اَلنَّبِهُ [en-nebih] (خَجِلٌ [ḣacil] vezninde) Bu dahi meşhûr nesneye denir.

Vankulu Lugatı - النبه maddesi

اَلنَّبَهُ [en-nebeh] (fethateynle) Meşhûr olan nesne.

اَلنَّبِهُ [en-nebih] (nûn’un fethi ve yâ’nın kesriyle) Bi-maʹnâhu. Ve baʹzılar eyitti: نَبَهٌ [nebeh] fethateynle şol azmış nesnedir ki ʹale’l-gaflet buluna. Ve

نَبَهٌ [nebeh] (kezâlik fethateynle) Unuttuğun nesneyi tezekkür etmeğe dahi derler, Ebû Zeyd rivâyeti üzere; tekûlu: نَبِهْتُ لِلْأَمْرِ نَبَهًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا نَسِيتَهُ ثَمَّ انْتَبَهْتَ لَهُ