اَلنِّحْلَةُ [en-niḩlet] (nûn’un kesri ve zammıyla) Zevceye verilen mehr ve kâbîne denir. Ve daʹvâ maʹnâsınadır; yukâlu: لَمْ يُسْمَعْ نِحْلَتُهُ أَيْ دَعْوَاهُ
اَلنَّحْلَةُ [en-naḩlet] (vezn-i mezbûr üzere) Vâhidi. Ve
نَحْلٌ [naḩl] Bir kimseye bir sözü isnâd etmektir, hâlâ ki onu gayrı kimse söylemiştir; tekûlu: نَحَلَتُهُ الْقَوْلَ أَنْحُلُهُ نَحْلًا إِذَا أَضَفْتَ إِلَيْهِ قَوْلًا قَالَهُ غَيْرُهُ وَادَّعَيْتَهُ عَلَيْهِ
اَلنِّحْلَةُ [en-niḩlet] (nûn’un kesri ve ḩâ’nın sükûnuyla) ʹAvretin mehrin verirken tahdîd ve tebyîn etmek; yukâlu: أَعْطَاهَا مَهْرَهَا نِحْلَةً Ebû ʹAmr eyitti: نِحْلَةٌ [niḩlet] sadâkı yaʹnî mehri tesmiye ve taʹyîn kılıp نَحَلْتُهَا كَذَا وَكَذَا demektir. Ve
نِحْلَةٌ [niḩlet] Daʹvâya dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı