اَلْعَكْدُ [el-ʹakd] (عَقْدٌ [ʹaḵd] vezninde) Bir nesnenin vasatına denir; yukâlu: عَكْدُ الشَّيْءِ أَيْ وَسَطُهُ Ve
عَكْدٌ [ʹakd] Masdar olur, bir husûs imkâna gelip tüleğini bulmak maʹnâsına; tekûlu: عَكَدَنِي الْأَمْرُ عَكْدًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ أَمْكَنَنِي Ve sığınmak maʹnâsınadır; yukâlu: عَكَدَ إِلَيْهِ إِذَا لَجَأَ
اَلْعَكِدُ [el-ʹakid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Semiz kelere ve deveye denir ki maʹnâ-yı mezbûrdan vasftır. Mü΄ennesi عَكِدَةٌ [ʹakidet]tir hâ’yla. Ve
عَكِدٌ [ʹakid] Birbiri üzere yığılmış kuru ağaç yığıntısına denir.
اَلْعَكِدُ [el-ʹakid] (ʹayn’ın fethi ve kâf’ın kesriyle) Semiz olan keler. Ve
عَكِدٌ [ʹakid] Semiz deveye derler; yukâlu: نَاقَةٌ عَكِدَةٌ أَيْ سَمِينَةٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı