Kamus-ı Muhit - محش maddesi

اَلْمِحَشُّ [el-miḩaşş] (mîm’in kesri ve ḩâ’nın fethiyle) ve

اَلْمِحَشَّةُ [el-miḩaşşet] (hâ’yla) Âteş ölçürecek körük makûlesi âlete denir. Ve

مِحَشٌّ [miḩaşş] Bahâdır ve cengâver kimseye ıtlâk olunur; yukâlu: حَشَّ النَّارَ بِالْمِحَشِّ وَالْمِحَشَّةِ أَيْ بِمَا تُحَشُّ بِهِ النَّارُ ve yukâlu: رَجُلٌ مِحَشٌّ أَيْ شُجَاعٌ Ve

مِحَشٌّ [miḩaşş] ve

مِحَشَّةٌ [miḩaşşet] İçine biçilen otluğu koyacak torba makûlesi zarfa denir; bunda mîm’in fethiyle efsahtır ki ism-i mekândır. Ve ot biçecek orak makûlesi âlete denir; bunda mîm’in kesri efsahtır. Ve

مِحَشٌّ [miḩaşş] Vech-i mezkûr üzere âteş ölçürecek küsküye denmekle fenn-i harbi ʹârif ve cenk peydâ eylemesinin tarîkına âşinâ olup âteş işʹâl eder gibi cengi kızıştırır olan dilîre مِحَشُّ حَرْبٍ [miḩaşşu ḩarb] ıtlâk olunur; yukâlu: هُوَ مِحَشُّ حَرْبٍ أَيْ مُوقِدٌ لَهَا طَبِنٌ بِهَا

Vankulu Lugatı - محش maddesi

اَلْمَحْشُ [el-maḩş] (mîm’in fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla) Âteş yakısı, İbnu’s-Sikkît rivâyeti üzere. Ve

مَحْشٌ [maḩş] Deri soymağa da derler; yukâlu: مَرَّتْ بِي غِرَارَةٌ فَمَحَشَتْنِي أَيْ سَحَجَتْنِي Ve سَحْجٌ [saḩc] sîn ve ḩâ-i mühmeleteynle deri soymağa derler, غِرَارَةٌ [ġirâret] kıldan olan çuvala dedikleri gibi.

اَلْمِحَشُّ [el-miḩaşş] (mîm’in kesri ve ḩâ’nın fethiyle) Şol nesnedir ki onunla otluk biçerler. Ve

مِحَشٌّ [miḩaşş] Şol demire dahi derler ki onunla âteş tahrîk olunur.