اَلنَّغْبَةُ [en-naġbet] (nûn’un fethi ve zammı ve ġayn’ın sükûnuyla) Bir içim suya denir, جُرْعَةٌ [curʹat] maʹnâsına; ʹalâ-kavlin nûn’un fethiyle binâ-i merredir ve zammıyla ismdir, niteki جُرْعَةٌ [curʹat] dahi bu resmedir. Ve
نَغْبَةٌ [naġbet] (nûn’un fethiyle) Açlığa denir. Ve kavm ve kabîlenin zâd u zahîresi kalmayıp boş anbâr gibi bî-tûşe vü kût oldukları hâlete denir; yukâlu: بِالْحَيِّ نَغْبَةٌ أَيْ إِقْفَارٌ
اَلنُّغَبُ [en-nuġab] (nûn’un zammı ve ġayn’ın fethiyle) نُغْبَةٌ [nuġbet]in cemʹi. Kâle İbnu’s-Sikkît نَغِبْتُ مِنَ الْإِنَاءِ نَغْبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيْ جَرَعُتُ مِنْهُ جَرْعًا Ve
نُغْبَةٌ [nuġbet] Fiʹl-i kabîh maʹnâsına da gelir; ve minhu kavluhum: مَا جَرَّبْتُ عَلَيْهِ نُغْبَةً قَطُّ أَيْ فِعْلَةً قَبِيحَةً
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı