اَلْأَجْلَحُ [el-eclaḩ] (أَحْمَرُ [aḩmer] vezninde) Vech-i mezkûr üzere kel olan kişiye denir. Ve tepesi kubbeli olmayıp müsattah olan koçuya ve mihaffeye ıtlâk olunur. Ve etrâfında korkuluk taʹbîr olunan duvarı olmayıp küşâde olan dama ıtlâk olunur ki kârgîr büyûtta olur, yaz mevsiminde gece damlarda yatarlar. Kâle’ş-şârih: وَفِي الْحَدِيثِ “مَنْ بَاتَ عَلَى سَطْحٍ أَجْلَحَ فَلاَ ذِمَّةَ لَهُ” أَيْ عَلَى سَطْحٍ لَمْ يُحَجَّزْ بِجِدَارٍ
اَلْأَجْلَحُ [el-eclaḩ] (hemzenin fethi ve cîm’in sükûnuyla) Şol kimsedir ki başının kılı zikr olunan vech üzere bitmesi âşikâre ola. Ve
أَجْلَحُ [eclaḩ] Şol mihaffeye derler ki üzerinde kubbesi olmaya.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı